Maar ‘hoe’ dan?
Hoe word ik dan echt mezelf? Al die vragen over ‘wie ben jij’ en ‘ben jij JIJ’ de afgelopen weken zijn leuk en interessant, maar ik kom niet verder. Antwoorden heb ik nu zo ongeveer wel, maar ik wil weten ‘hoe word ik dan mezelf’?
Eerlijk? Geen idee. Tenminste, geen idee hoe JIJ jezelf gaat worden. Ik kan je wel vertellen, hoe ik dit doe. En misschien heb jij daar ook iets aan. Want weet je, samen komen we er wel. Het hoeft namelijk niet allemaal alleen. En dat is eigenlijk al tip 1; doe het samen.
Samen met een andere coach heb ik onderzocht, gekeken én gevoeld naar ‘wie ik ben’. Ontdekt dat ik überhaupt mag voelen. En direct aangepakt hoe ik toch bij het idee kwam het al die jaren zonder ‘gevoel’ te (moeten) doen. Lastig? Oh echt wel. Maar bevrijdend!
Samen dus. En dan? Adem in, adem uit.
Huh? Ja echt. Ik reageer(de) altijd direct op een vraag. Of het nou een persoonlijke, zakelijke, algemene vraag was; ik reageerde direct. Had altijd mijn antwoord klaar. Totdat ik mezelf leerde adem te halen. Vraag – adem in, adem uit – antwoord. Heerlijk. Het mooie is dat ik mezelf nu regelmatig hoor zeggen ‘geen idee, daar moet ik even over nadenken’. Omdat het antwoord wat ik wilde geven niet goed voelt. Of niet juist. Of compleet.
Niet omhoog, maar naar beneden.
Waarschijnlijk weet je wel dat wanneer iemand je een vraag stelt, de meeste mensen schuin omhoog kijken. Mensen die in hun hoofd zitten of nadenken kijken omhoog. Zo werken wij mensen nou eenmaal. Wanneer je echt wilt voelen, doe dan eens een tijdje bewust je hoofd naar beneden bij een vraag. Je kin naar je borst. Dan ga je niet meteen ‘denken’, maar eerst ‘voelen’. Echt? Zeker, probeer het maar.
Dus wanneer je mij zou vragen ‘hoe word ik dan meer mezelf’?
– Doe het samen.
– Adem in, adem uit.
– Niet omhoog, maar naar beneden.
Simpeler kan ik het niet maken. Makkelijk? Nee, niet altijd en niet direct. Maar wel een stap in de richting van ‘Hoe dan JIJ’.
Vergeet je me niet jouw ‘hoe’ te vertellen? Kan ik weer van leren. Want samen…
Juist Jij
